domingo, 28 de julio de 2013

Irlanda 2013bis


Nuestro socio y amigo Antonio García Bilbao, apasionado pescador de reo y experimentado pescador de salmón y trucha, es otro de nuestros trotamundos. En esta ocasión, después de un reciente viaje a la Patagonia Argentina, visita de nuevo Irlanda y nos hace llegar esta foto con una de las capturas logradas.

Su excelente condición física y sus habilidades con la caña de dos manos le permiten, además de recorrer importantes zonas de río, hacer navegar sus moscas por los lugares más difíciles. Infatigable pescador Antonio nunca se desmoraliza ni da por vencido, más bien al contrario, se diría que las jornadas difíciles le sirven de estímulo y vuelve a intentarlo de nuevo, una jornada más, con el mismo ahínco, la misma fe y renovadas ilusiones.

Agradable compañero de pesca que nos regala siempre una sonrisa y, cuándo la ocasión lo requiere, deja caer  unas oportunas palabras de ánimo o nos ofrece desinteresados consejos.

Felicidades por esta foto Antonio y…ya sabes…estamos esperando la próxima!!


sábado, 27 de julio de 2013

Irlanda 2013

En uno de sus recientes viajes de pesca, Carlos Marco, miembro de la Sociedad de Pesca Deportiva Neria, logró esta hermosa captura.


Magnífico ejemplar de salmón capturado a mosca, con caña de una mano. Aunque para Carlos sean ya habituales capturas de este y mayor tamaño en sus regulares viajes de pesca a Alaska, incluso cuenta en su haber con impresionantes salmones capturados en Chile, este es actualmente su récord en los ríos irlandeses.
Decir que Carlos es, además de un eficiente pescador, un gran conocedor de la vida social de aquellos lugares que visita y, por tanto, un imprescindible y valioso compañero en todo viaje de pesca.

Enhorabuena Carlos!!

jueves, 25 de julio de 2013

sábado, 20 de julio de 2013

Traballos xullo 2013


Nesta xornada acadouse un obxectivo que ven de dous anos atrás cando nos propuxemos sanear un treito da marxe dereita do río na que, por mor da invasión das mimosas, a flora autóctona fora enteiramente arrasada.
 

E inda que esa circunstancia xa é da por si mesma unha verdadeira mágoa, tamén daba carraxe ollar como a continua caída de mimosas, unhas por enriba das otras, formaban unha masa de leña que afeaba moitísimo o río e producía unha sensación de seixadez e abandono que non resultaba nada cómoda para nós.






Estas liñas están entre as imaxes do anaco que acadamos limpar o ano pasado e vese que, de momento a invasión das mimosas parouse. O seguinte reto será tentar que a nosa flora autóctona colonice de novo este lugar.


















Isto pode darnos unha idea do importante traballo feito, permitíndonos ver un pouco como un treito cheo de entullos e leña recuperou a súa fermosura. So cómpre tentar manter estas prantas invasora máis controladas e que as que antes estaban volten a recuperar o seu lugar




 BEN ESTÁ O QUE BEN SE FAI!!